'Stamos em pleno mar... Doudo no espaço
Brinca o luar — dourada borboleta;
E as vagas após ele correm... cansam
Como turba de infantes inquieta.
Sanderlei Silveira - 2024-01-09T15:34-03:00 - US ∞ L
'Stamos em pleno mar... Doudo no espaço
Brinca o luar — dourada borboleta;
E as vagas após ele correm... cansam
Como turba de infantes inquieta.
'Stamos em pleno mar... Do firmamento
Os astros saltam como espumas de ouro...
O mar em troca acende as ardentias,
— Constelações do líquido tesouro...
'Stamos em pleno mar... Dois infinitos
Ali se estreitam num abraço insano,
Azuis, dourados, plácidos, sublimes...
Qual dos dous é o céu? qual o oceano?...
'Stamos em pleno mar. . . Abrindo as velas
Ao quente arfar das virações marinhas,
Veleiro brigue corre à flor dos mares,
Como roçam na vaga as andorinhas...
Donde vem? onde vai? Das naus errantes
Quem sabe o rumo se é tão grande o espaço?
Neste saara os corcéis o pó levantam,
Galopam, voam, mas não deixam traço.
Bem feliz quem ali pode nest'hora
Sentir deste painel a majestade!
Embaixo — o mar em cima — o firmamento...
E no mar e no céu — a imensidade!
Oh! que doce harmonia traz-me a brisa!
Que música suave ao longe soa!
Meu Deus! como é sublime um canto ardente
Pelas vagas sem fim boiando à toa!
Homens do mar! ó rudes marinheiros,
Tostados pelo sol dos quatro mundos!
Crianças que a procela acalentara
No berço destes pélagos profundos!
Esperai! esperai! deixai que eu beba
Esta selvagem, livre poesia
Orquestra — é o mar, que ruge pela proa,
E o vento, que nas cordas assobia...
Por que foges assim, barco ligeiro?
Por que foges do pávido poeta?
Oh! quem me dera acompanhar-te a esteira
Que semelha no mar — doudo cometa!
Albatroz! Albatroz! águia do oceano,
Tu que dormes das nuvens entre as gazas,
Sacode as penas, Leviathan do espaço,
Albatroz! Albatroz! dá-me estas asas.
II
Que importa do nauta o berço,
Donde é filho, qual seu lar?
Ama a cadência do verso
Que lhe ensina o velho mar!
Cantai! que a morte é divina!
Resvala o brigue à bolina
Como golfinho veloz.
Presa ao mastro da mezena
Saudosa bandeira acena
As vagas que deixa após.
Do Espanhol as cantilenas
Requebradas de langor,
Lembram as moças morenas,
As andaluzas em flor!
Da Itália o filho indolente
Canta Veneza dormente,
— Terra de amor e traição,
Ou do golfo no regaço
Relembra os versos de Tasso,
Junto às lavas do vulcão!
O Inglês — marinheiro frio,
Que ao nascer no mar se achou,
(Porque a Inglaterra é um navio,
Que Deus na Mancha ancorou),
Rijo entoa pátrias glórias,
Lembrando, orgulhoso, histórias
De Nelson e de Aboukir.. .
O Francês — predestinado —
Canta os louros do passado
E os loureiros do porvir!
Os marinheiros Helenos, Que a vaga jônia criou,
Belos piratas morenos. Do mar que Ulisses cortou,
Homens que Fídias talhara, Vão cantando em noite clara
Versos que Homero gemeu ... Nautas de todas as plagas,
Vós sabeis achar nas vagas. As melodias do céu! ...
III
Desce do espaço imenso, ó águia do oceano!
Desce mais ... inda mais... não pode olhar humano
Como o teu mergulhar no brigue voador!
Mas que vejo eu aí... Que quadro d'amarguras!
É canto funeral! ... Que tétricas figuras! ...
Que cena infame e vil... Meu Deus! Meu Deus! Que horror!
IV
Era um sonho dantesco... o tombadilho. Que das luzernas avermelha o brilho.
Em sangue a se banhar. Tinir de ferros... estalar de açoite...
Legiões de homens negros como a noite, Horrendos a dançar...
Negras mulheres, suspendendo às tetas . Magras crianças, cujas bocas pretas
Rega o sangue das mães: Outras moças, mas nuas e espantadas,
No turbilhão de espectros arrastadas, Em ânsia e mágoa vãs!
E ri-se a orquestra irônica, estridente... E da ronda fantástica a serpente
Faz doudas espirais ... Se o velho arqueja, se no chão resvala,
Ouvem-se gritos... o chicote estala. E voam mais e mais...
Presa nos elos de uma só cadeia, A multidão faminta cambaleia,
E chora e dança ali! Um de raiva delira, outro enlouquece,
Outro, que martírios embrutece, Cantando, geme e ri!
No entanto o capitão manda a manobra, E após fitando o céu que se desdobra,
Tão puro sobre o mar, Diz do fumo entre os densos nevoeiros:
Vibrai rijo o chicote, marinheiros! Fazei-os mais dançar!...
E ri-se a orquestra irônica, estridente. . . E da ronda fantástica a serpente
Faz doudas espirais... Qual um sonho dantesco as sombras voam!...
Gritos, ais, maldições, preces ressoam! E ri-se Satanás!...
V
Senhor Deus dos desgraçados! Dizei-me vós, Senhor Deus!
Se é loucura... se é verdade. Tanto horror perante os céus?!
Ó mar, por que não apagas. Co'a esponja de tuas vagas
De teu manto este borrão?... Astros! noites! tempestades!
Rolai das imensidades! Varrei os mares, tufão!
Quem são estes desgraçados . Que não encontram em vós
Mais que o rir calmo da turba. Que excita a fúria do algoz?
Quem são? Se a estrela se cala, Se a vaga à pressa resvala
Como um cúmplice fugaz, Perante a noite confusa...
Dize-o tu, severa Musa, Musa libérrima, audaz!...
São os filhos do deserto, Onde a terra esposa a luz.
Onde vive em campo aberto. A tribo dos homens nus...
São os guerreiros ousados. Que com os tigres mosqueados
Combatem na solidão. Ontem simples, fortes, bravos.
Hoje míseros escravos, Sem luz, sem ar, sem razão. . .
São mulheres desgraçadas, Como Agar o foi também.
Que sedentas, alquebradas, De longe... bem longe vêm...
Trazendo com tíbios passos, Filhos e algemas nos braços,
N'alma — lágrimas e fel... Como Agar sofrendo tanto,
Que nem o leite de pranto. Têm que dar para Ismael.
Lá nas areias infindas, Das palmeiras no país,
Nasceram crianças lindas, Viveram moças gentis...
Passa um dia a caravana, Quando a virgem na cabana
Cisma da noite nos véus ... ... Adeus, ó choça do monte,
... Adeus, palmeiras da fonte!... ... Adeus, amores... adeus!...
Depois, o areal extenso... Depois, o oceano de pó.
Depois no horizonte imenso. Desertos... desertos só...
E a fome, o cansaço, a sede... Ai! quanto infeliz que cede,
E cai p'ra não mais s'erguer!... Vaga um lugar na cadeia,
Mas o chacal sobre a areia . Acha um corpo que roer.
Ontem a Serra Leoa, A guerra, a caça ao leão,
O sono dormido à toa . Sob as tendas d'amplidão!
Hoje... o porão negro, fundo, Infecto, apertado, imundo,
Tendo a peste por jaguar...E o sono sempre cortado
Pelo arranco de um finado, E o baque de um corpo ao mar...
Ontem plena liberdade, A vontade por poder...
Hoje... cúm'lo de maldade, Nem são livres p'ra morrer.
Prende-os a mesma corrente. — Férrea, lúgubre serpente —
Nas roscas da escravidão. E assim zombando da morte,
Dança a lúgubre coorte. Ao som do açoute... Irrisão!...
Senhor Deus dos desgraçados! Dizei-me vós, Senhor Deus,
Se eu deliro... ou se é verdade. Tanto horror perante os céus?!...
Ó mar, por que não apagas. Co'a esponja de tuas vagas
Do teu manto este borrão? Astros! noites! tempestades!
Rolai das imensidades! Varrei os mares, tufão! ...
VI
Existe um povo que a bandeira empresta. P'ra cobrir tanta infâmia e cobardia!...
E deixa-a transformar-se nessa festa. Em manto impuro de bacante fria!...
Meu Deus! meu Deus! mas que bandeira é esta, Que impudente na gávea tripudia?
Silêncio. Musa... chora, e chora tanto. Que o pavilhão se lave no teu pranto! ...
Auriverde pendão de minha terra, Que a brisa do Brasil beija e balança,
Estandarte que a luz do sol encerra E as promessas divinas da esperança...
Tu que, da liberdade após a guerra, Foste hasteado dos heróis na lança
Antes te houvessem roto na batalha, Que servires a um povo de mortalha!...
Fatalidade atroz que a mente esmaga! Extingue nesta hora o brigue imundo
O trilho que Colombo abriu nas vagas, Como um íris no pélago profundo!
Mas é infâmia demais! ... Da etérea plaga. Levantai-vos, heróis do Novo Mundo!
Andrada! arranca esse pendão dos ares! Colombo! fecha a porta dos teus mares!
ما در دریا رنگ آمیزی کردیم ... طلا در فضا
Moonlight را بازی کنید - پروانه طلایی ؛
و جای خالی بعد از دویدن ... خسته
به عنوان وان نوزادان بی قرار.
ما در دریا رنگ آمیزی کردیم ... از محوطه
ستاره ها مانند کف طلا می پرند ...
دریا در بازگشت ، سرسختها را روشن می کند ،
- صورتهای فلکی مایع گنج ...
ما در دریا هستیم ... دو بی نهایت
در آنجا آنها در آغوش مجنون باریک می شوند ،
آبی ، طلا ، پلاسیده ، عالی ...
کدام یک بهشت است؟ اقیانوس چیست؟ ...
ما در دریا رنگ آمیزی کردیم. واد واد باز کردن شمع ها
در چرخش های دریایی گرم ،
قایق بادبانی بریگا به گل دریاها می رود ،
چگونه پرستو در جای خالی ...
شما از کجا می آیید؟ کجا می روید؟ سوسن
چه کسی دوره را می داند اگر فضا خیلی بزرگ باشد؟
در این ساورا مراحل پودر بالا می رود ،
گالوپ ، پرواز کنید ، اما هیچ اثری از آن نگذارید.
بسیار خوشحالم که چه کسی می تواند آنجا باشد
این پانل را اعلیحضرت احساس کنید!
در زیر - دریا در بالا - محوطه ...
و در دریا و در بهشت - بی حد و حصر!
اوه چه هارمونی شیرین نسیم را برای من به ارمغان می آورد!
چه موسیقی نرم از راه دور به نظر می رسد!
خدای من! گوشه ای سوزاننده چگونه است
برای جای خالی های بی پایان برای هیچ چیز شناور!
مردان دریایی! ای دریانوردان رودس ،
نان تست شده توسط خورشید چهار جهان!
کودکانی که او را گرامی داده بودند
در گهواره این پاهای عمیق!
صبر کن! صبر کن! بگذار بنوشم
این شعر وحشی و رایگان
ارکستر - دریا است که با کمان غرش می کند ،
و باد ، که در طناب سوت ها ...
چرا اینجوری از این دور می شوی ، قایق جزئی؟
چرا از شاعر دریافت می کنید؟
اوه کاش شما را با تردمیل همراهی می کردم
چه مشابهی در دریا - دنباله دار طلا!
آلباتروس آلباتروس EACLE Ocean ،
شما که از ابرهای بین غزه ها می خوابید ،
پرها ، لویاتان را از فضا تکان دهید ،
آلباتروس آلباتروس این بالها را به من بده
دوم
این از Nauta the Cradle مهم است ،
پسر کجاست ، خانه شما چیست؟
عاشق آیه است
که به شما دریای قدیمی می آموزد!
کانتای آن مرگ الهی است!
بولیگا را به بولینا بکشید
به عنوان یک دلفین سریع.
دکل Mezena
پرچم سلامتی
جای خالی هایی که پس از آن ترک می کنید.
از اسپانیایی به عنوان cantilens
الزامات لانگور ،
دختران تاریک را به یاد داشته باشید ،
اندلس در گل!
از ایتالیا پسر تنبل
ونیز خفته را می خواند ،
- سرزمین عشق و خیانت ،
یا خلیج فارس در رگوا
آیات تاسو را به خاطر بسپار ،
کنار گدازه های آتشفشان!
انگلیسی - ملوان سرد ،
که در دریا پیدا شد ،
(چون انگلیس کشتی است ،
که خدا در محل لنگر زده است) ،
جلال شعارهای ریجو ،
یادآوری ، افتخار ، داستان
نلسون و ابوکیر ...
فرانسوی - از پیش تعیین شده -
لورهای گذشته را بخوانید
و Loureiros Porvir!
ملوانان هلنوس ، که جای خالی جونیا ایجاد کرد ،
دزدان دریایی زیبا. از دریا که اولیس را قطع کرد ،
مردانی که فیتیا انجام داده اند ، آنها در شب روشن می خوانند
آیاتی که هومرو ناله کرد ... دریایی از همه طاعون ها ،
شما می دانید که چگونه در جای خالی پیدا کنید. ملودی های بهشت! ...
سوم
از فضای عظیم ، ایگل اقیانوس پایین بروید!
بیشتر پایین بیایید ... بیشتر مطالعه کنید ... نمی تواند نگاه انسانی باشد
چگونه می توانید به مبارزه پرواز شیرجه بزنید!
اما من آنجا چه می بینم ... چه نقاشی از تلخی!
این آواز تشییع جنازه است! ... چه چهره های تتریک! ...
چه صحنه بدنام و شرور ... خدای من! خدای من! چه ناخوشایند!
من
این یک رویا دانتسک بود ... پاییز. آن از Luzernas Reddens Shine.
در خون برای استحمام. Irine of Irons ... هنوز هم دوربین ...
لژیون مردان سیاه پوست مانند شب ، وحشتناک برای رقصیدن ...
زنان سیاه پوست ، تعلیق جوانان. بچه های لاغر ، دهان سیاه آنها
او خون مادران را دست می دهد: دختران دیگر ، اما برهنه و متحیر ،
در گردباد طیف های کشیده شده ، اشتیاق و بیهوده صدمه دیده است!
و ارکستر طنزآمیز ، براق ... و از دور فوق العاده می خندد
مارپیچ های مضاعف درست می کند ... اگر پیرمرد قوس می کند ، اگر روی زمین می لغزد ،
فریادها شنیده می شوند ... ترک های شلاق. و بیشتر و بیشتر پرواز کنید ...
به دام افتاده در پیوندهای یک زنجیره واحد ، جمعیت گرسنه در حال سقوط ،
و گریه و رقص در آنجا! یکی از هاری ها ، دیگری دیوانه می شود ،
دیگری ، آن کلاچ شهید ، آواز ، ناله و می خندد!
با این حال ، کاپیتان مانور را می فرستد ، و پس از خیره شدن به آسمان که آشکار می شود ،
خیلی خالص در دریا ، می گوید دود در میان مه متراکم:
Vibai rijo The Whip ، Sailers! آنها را بیشتر رقص کنید! ...
و ارکستر عجیب و غریب ، می خندد. واد واد و از دور فوق العاده
مارپیچ های مضاعف می سازد ... چه دون خواب سایه ها را می بیند! ...
فریادها ، سلام ، نفرین ، نماز طنین انداز است! و شیطان می خندد! ...
حرفهای
پروردگار خدای حرامزاده! به تو بگو ، خداوند خدا!
اگر دیوانه است ... اگر درست است. خیلی وحشت قبل از آسمان؟!
ای دریا ، چرا بیرون نمی روید. اسفنج Co'a از جای خالی شما
از لباس خود این تار؟ ... آستروس! شبها طوفان!
نورد بی نهایت! من دریاها را جارو کردم ، تیفون!
این حرامزاده ها چه کسانی هستند چه کسی در شما پیدا نمی کند
بیش از خنده آرام اوباش. چه چیزی عصبانیت را هیجان زده می کند؟
چه کسی هستند؟ اگر ستاره ساکت باشد ، اگر مکان عجله دارد
مانند یک همدست زودگذر ، قبل از شب گیج ...
بگو ، موزه شدید ، موزه لیبرتریت ، جسورانه! ...
آنها فرزندان بیابان هستند ، جایی که همسر زمین نور است.
جایی که او در میدان باز زندگی می کند. قبیله مردان برهنه ...
آنها رزمندگان جسورانه هستند. که با Tigers Cummy
جنگ در تنهایی. دیروز ساده ، قوی ، شجاع.
امروز برده ها را بدون نور ، بدون هوا و بدون دلیل اندازه گیری می کند. واد واد
آنها زنان ننگین هستند ، همانطور که آگار نیز بود.
چقدر تشنه ، گوش دادن ، از دور ... بسیار دور ...
آوردن با مراحل تایپی ، کودکان و دستبندها در آغوش ،
در روح - اشک و گال ... به عنوان یک آگار که بسیار رنج می برد ،
مثل شیر اشک. آنها باید به اسماعیل بدهند.
آنجا در ماسه های نقض شده ، از Palmeiras در کشور ،
بچه های زیبا به دنیا آمدند ، آنها دختران ملایم زندگی می کردند ...
یک روز کاروان را که باکره در کابین است عبور دهید
باریک شب در حجاب ... ... خداحافظ ، ای لغزش کوه ،
... خداحافظ ، Palmeiras da Fonte! ... ... خداحافظ ، عاشق ... خداحافظ! ...
سپس شن و ماسه گسترده ... سپس اقیانوس گرد و غبار.
سپس در افق عظیم. بیابان ها ... فقط بیابان ها ...
و گرسنگی ، خستگی ، تشنگی ... اوه! همانطور که تاسف آور است که وارد می شود ،
و دیگر هیچ کس نمی افتد! ... مکانی در زندان ،
اما شغال روی ماسه. جسمی را پیدا می کند که گرسنه می شود.
دیروز شیر ، جنگ ، شکار شیر ،
خواب برای هیچ چیز خوابید. زیر چادرهای گسترده!
امروز ... پایه سیاه ، عمیق ، عفونی ، محکم ، کثیف ،
داشتن طاعون برای جگوار ... و خواب همیشه قطع می شود
با شروع یک تصور شده ، و صدای جسد به دریا ...
دیروز آزادی کامل ، اراده قدرت ...
امروز ... cum'lo از شر ، آنها حتی آزاد نیستند که بمیرند.
آنها را به همان جریان دستگیر کنید. - راه آهن ، مار بل -
در موضوعات برده داری. و بنابراین مرگ مسخره ،
رقص گروه منزجر کننده. با صدای فیلم ... آبیاری! ...
پروردگار خدای حرامزاده! به من بگو ، پروردگار خدا ،
اگر من هذیان باشم ... یا اگر درست است. خیلی وحشت قبل از آسمان؟! ...
ای دریا ، چرا بیرون نمی روید. اسفنج Co'a از جای خالی شما
از لباس خود این تاری؟ ستاره ها! شبها طوفان!
نورد بی نهایت! من دریاها را جارو کردم ، تیفون! ...
اره
قومی وجود دارد که پرچم وام می دهد. برای پوشاندن اینقدر بدنام و ترسو! ...
و اجازه دهید او این مهمانی شود. در لباس ناپاک از اراذل و اوباش سرد! ...
خدای من! خدای من! اما این چه پرچمی است ، در Gávea Tripudia چه مبهم است؟
سکوت موسی ... گریه می کند و خیلی گریه می کند. باشد که غرفه در گریه شما شسته شود! ...
Auriverde که از سرزمین من آویزان است ، که نسیم برزیل بوسه ها و تعادل ها را می بوسد ،
ESTANDAR که نور خورشید به پایان می رسد و وعده های الهی امید ...
شما که از آزادی بعد از جنگ ، از قهرمانان در نیزه بزرگ شده اید
قبل از اینکه روتو در نبرد وجود داشته باشد ، که در خدمت مردم کفن است! ...
مرگ و میر ظالمانه ای که ذهن خرد می کند! خاموش شدن در این زمان فیلیگ
راه آهنی که کلمب در جای خالی ها باز کرد ، مانند عنبیه در عمیق Pelago!
اما خیلی بدنام است! ... از طاعون اثیری. برخیز ، قهرمانان جهان جدید!
آندرادا آن پرچم هوا را پاره کنید! کلمبو درب دریاهای شما را می بندد!