'Stamos em pleno mar... Doudo no espaço
Brinca o luar — dourada borboleta;
E as vagas após ele correm... cansam
Como turba de infantes inquieta.
Sanderlei Silveira - 2024-01-09T15:35-03:00 - BR ∞ L
'Stamos em pleno mar... Doudo no espaço
Brinca o luar — dourada borboleta;
E as vagas após ele correm... cansam
Como turba de infantes inquieta.
'Stamos em pleno mar... Do firmamento
Os astros saltam como espumas de ouro...
O mar em troca acende as ardentias,
— Constelações do líquido tesouro...
'Stamos em pleno mar... Dois infinitos
Ali se estreitam num abraço insano,
Azuis, dourados, plácidos, sublimes...
Qual dos dous é o céu? qual o oceano?...
'Stamos em pleno mar. . . Abrindo as velas
Ao quente arfar das virações marinhas,
Veleiro brigue corre à flor dos mares,
Como roçam na vaga as andorinhas...
Donde vem? onde vai? Das naus errantes
Quem sabe o rumo se é tão grande o espaço?
Neste saara os corcéis o pó levantam,
Galopam, voam, mas não deixam traço.
Bem feliz quem ali pode nest'hora
Sentir deste painel a majestade!
Embaixo — o mar em cima — o firmamento...
E no mar e no céu — a imensidade!
Oh! que doce harmonia traz-me a brisa!
Que música suave ao longe soa!
Meu Deus! como é sublime um canto ardente
Pelas vagas sem fim boiando à toa!
Homens do mar! ó rudes marinheiros,
Tostados pelo sol dos quatro mundos!
Crianças que a procela acalentara
No berço destes pélagos profundos!
Esperai! esperai! deixai que eu beba
Esta selvagem, livre poesia
Orquestra — é o mar, que ruge pela proa,
E o vento, que nas cordas assobia...
Por que foges assim, barco ligeiro?
Por que foges do pávido poeta?
Oh! quem me dera acompanhar-te a esteira
Que semelha no mar — doudo cometa!
Albatroz! Albatroz! águia do oceano,
Tu que dormes das nuvens entre as gazas,
Sacode as penas, Leviathan do espaço,
Albatroz! Albatroz! dá-me estas asas.
II
Que importa do nauta o berço,
Donde é filho, qual seu lar?
Ama a cadência do verso
Que lhe ensina o velho mar!
Cantai! que a morte é divina!
Resvala o brigue à bolina
Como golfinho veloz.
Presa ao mastro da mezena
Saudosa bandeira acena
As vagas que deixa após.
Do Espanhol as cantilenas
Requebradas de langor,
Lembram as moças morenas,
As andaluzas em flor!
Da Itália o filho indolente
Canta Veneza dormente,
— Terra de amor e traição,
Ou do golfo no regaço
Relembra os versos de Tasso,
Junto às lavas do vulcão!
O Inglês — marinheiro frio,
Que ao nascer no mar se achou,
(Porque a Inglaterra é um navio,
Que Deus na Mancha ancorou),
Rijo entoa pátrias glórias,
Lembrando, orgulhoso, histórias
De Nelson e de Aboukir.. .
O Francês — predestinado —
Canta os louros do passado
E os loureiros do porvir!
Os marinheiros Helenos, Que a vaga jônia criou,
Belos piratas morenos. Do mar que Ulisses cortou,
Homens que Fídias talhara, Vão cantando em noite clara
Versos que Homero gemeu ... Nautas de todas as plagas,
Vós sabeis achar nas vagas. As melodias do céu! ...
III
Desce do espaço imenso, ó águia do oceano!
Desce mais ... inda mais... não pode olhar humano
Como o teu mergulhar no brigue voador!
Mas que vejo eu aí... Que quadro d'amarguras!
É canto funeral! ... Que tétricas figuras! ...
Que cena infame e vil... Meu Deus! Meu Deus! Que horror!
IV
Era um sonho dantesco... o tombadilho. Que das luzernas avermelha o brilho.
Em sangue a se banhar. Tinir de ferros... estalar de açoite...
Legiões de homens negros como a noite, Horrendos a dançar...
Negras mulheres, suspendendo às tetas . Magras crianças, cujas bocas pretas
Rega o sangue das mães: Outras moças, mas nuas e espantadas,
No turbilhão de espectros arrastadas, Em ânsia e mágoa vãs!
E ri-se a orquestra irônica, estridente... E da ronda fantástica a serpente
Faz doudas espirais ... Se o velho arqueja, se no chão resvala,
Ouvem-se gritos... o chicote estala. E voam mais e mais...
Presa nos elos de uma só cadeia, A multidão faminta cambaleia,
E chora e dança ali! Um de raiva delira, outro enlouquece,
Outro, que martírios embrutece, Cantando, geme e ri!
No entanto o capitão manda a manobra, E após fitando o céu que se desdobra,
Tão puro sobre o mar, Diz do fumo entre os densos nevoeiros:
Vibrai rijo o chicote, marinheiros! Fazei-os mais dançar!...
E ri-se a orquestra irônica, estridente. . . E da ronda fantástica a serpente
Faz doudas espirais... Qual um sonho dantesco as sombras voam!...
Gritos, ais, maldições, preces ressoam! E ri-se Satanás!...
V
Senhor Deus dos desgraçados! Dizei-me vós, Senhor Deus!
Se é loucura... se é verdade. Tanto horror perante os céus?!
Ó mar, por que não apagas. Co'a esponja de tuas vagas
De teu manto este borrão?... Astros! noites! tempestades!
Rolai das imensidades! Varrei os mares, tufão!
Quem são estes desgraçados . Que não encontram em vós
Mais que o rir calmo da turba. Que excita a fúria do algoz?
Quem são? Se a estrela se cala, Se a vaga à pressa resvala
Como um cúmplice fugaz, Perante a noite confusa...
Dize-o tu, severa Musa, Musa libérrima, audaz!...
São os filhos do deserto, Onde a terra esposa a luz.
Onde vive em campo aberto. A tribo dos homens nus...
São os guerreiros ousados. Que com os tigres mosqueados
Combatem na solidão. Ontem simples, fortes, bravos.
Hoje míseros escravos, Sem luz, sem ar, sem razão. . .
São mulheres desgraçadas, Como Agar o foi também.
Que sedentas, alquebradas, De longe... bem longe vêm...
Trazendo com tíbios passos, Filhos e algemas nos braços,
N'alma — lágrimas e fel... Como Agar sofrendo tanto,
Que nem o leite de pranto. Têm que dar para Ismael.
Lá nas areias infindas, Das palmeiras no país,
Nasceram crianças lindas, Viveram moças gentis...
Passa um dia a caravana, Quando a virgem na cabana
Cisma da noite nos véus ... ... Adeus, ó choça do monte,
... Adeus, palmeiras da fonte!... ... Adeus, amores... adeus!...
Depois, o areal extenso... Depois, o oceano de pó.
Depois no horizonte imenso. Desertos... desertos só...
E a fome, o cansaço, a sede... Ai! quanto infeliz que cede,
E cai p'ra não mais s'erguer!... Vaga um lugar na cadeia,
Mas o chacal sobre a areia . Acha um corpo que roer.
Ontem a Serra Leoa, A guerra, a caça ao leão,
O sono dormido à toa . Sob as tendas d'amplidão!
Hoje... o porão negro, fundo, Infecto, apertado, imundo,
Tendo a peste por jaguar...E o sono sempre cortado
Pelo arranco de um finado, E o baque de um corpo ao mar...
Ontem plena liberdade, A vontade por poder...
Hoje... cúm'lo de maldade, Nem são livres p'ra morrer.
Prende-os a mesma corrente. — Férrea, lúgubre serpente —
Nas roscas da escravidão. E assim zombando da morte,
Dança a lúgubre coorte. Ao som do açoute... Irrisão!...
Senhor Deus dos desgraçados! Dizei-me vós, Senhor Deus,
Se eu deliro... ou se é verdade. Tanto horror perante os céus?!...
Ó mar, por que não apagas. Co'a esponja de tuas vagas
Do teu manto este borrão? Astros! noites! tempestades!
Rolai das imensidades! Varrei os mares, tufão! ...
VI
Existe um povo que a bandeira empresta. P'ra cobrir tanta infâmia e cobardia!...
E deixa-a transformar-se nessa festa. Em manto impuro de bacante fria!...
Meu Deus! meu Deus! mas que bandeira é esta, Que impudente na gávea tripudia?
Silêncio. Musa... chora, e chora tanto. Que o pavilhão se lave no teu pranto! ...
Auriverde pendão de minha terra, Que a brisa do Brasil beija e balança,
Estandarte que a luz do sol encerra E as promessas divinas da esperança...
Tu que, da liberdade após a guerra, Foste hasteado dos heróis na lança
Antes te houvessem roto na batalha, Que servires a um povo de mortalha!...
Fatalidade atroz que a mente esmaga! Extingue nesta hora o brigue imundo
O trilho que Colombo abriu nas vagas, Como um íris no pélago profundo!
Mas é infâmia demais! ... Da etérea plaga. Levantai-vos, heróis do Novo Mundo!
Andrada! arranca esse pendão dos ares! Colombo! fecha a porta dos teus mares!
Nakasuot kami sa dagat ... ginto sa kalawakan
I -play ang Moonlight - Golden Butterfly;
At ang mga bakante pagkatapos niyang tumakbo ... pagod
Bilang isang tub ng mga sanggol na hindi mapakali.
Kami ay namantsahan sa dagat ... ng firmament
Ang mga bituin ay tumalon tulad ng mga gintong foams ...
Ang Dagat sa Pagbabalik ay Nag -iilaw ng Mga Ardenties,
- Mga Konstelasyon ng Liquid ng Kayamanan ...
Nasa dagat kami ... dalawang walang hanggan
Doon sila makitid sa isang mabaliw na yakap,
Asul, ginto, placid, sublime ...
Alin ang Langit? Ano ang karagatan? ...
Nakasuot kami sa dagat. . . Pagbubukas ng mga kandila
Sa mainit na panting marine liko,
Ang Briga sailboat ay tumatakbo sa bulaklak ng dagat,
Paano ang mga paglunok sa bakante ...
Saan ka nanggaling? Saan ka pupunta? Errant saus
Sino ang nakakaalam ng kurso kung ang puwang ay napakalaki?
Sa Saura na ito ang mga hakbang na taasan ang pulbos,
Gallop, lumipad, ngunit walang mag -iwan ng bakas.
Napakasaya kung sino ang makakaya
Pakiramdam ang panel na ito ang Kamahalan!
Sa ilalim - ang dagat sa tuktok - ang firmament ...
At sa dagat at sa langit - ang kalawakan!
O! Ano ang isang matamis na pagkakaisa na nagdadala sa akin ng simoy!
Ano ang isang malambot na musika sa layo na tunog!
Diyos ko! Paano ang isang nasusunog na sulok na kahanga -hanga
Para sa walang katapusang mga bakante na lumulutang nang wala!
Mga Lalaki sa Dagat! O Rudes Sailors,
Toasted ng Araw ng Apat na Mundo!
Mga bata na minamahal sa kanya
Sa kuna ng mga malalim na yapak na ito!
Maghintay! Maghintay! Hayaan akong uminom
Ang ligaw, libreng tula na ito
Orchestra - ay ang dagat, na umuungal sa pamamagitan ng busog,
At ang hangin, na sa mga lubid ay sumisigaw ...
Bakit ka lumayo tulad nito, bahagyang bangka?
Bakit ka nakukuha mula sa makata?
O! Nais kong samahan kita sa gilingang pinepedalan
Ano ang isang katulad sa dagat - gintong kometa!
Albatross! Albatross! Eagle ng karagatan,
Ikaw na natutulog mula sa mga ulap sa pagitan ng mga gazas,
Iling ang mga balahibo, Leviathan mula sa kalawakan,
Albatross! Albatross! Bigyan mo ako ng mga pakpak na ito.
Ii
Mahalaga iyon mula sa Nauta ang duyan,
Nasaan ka isang anak na lalaki, ano ang iyong tahanan?
Gustung -gusto ang kadalisayan ng taludtod
Iyon ay nagtuturo sa iyo ng lumang dagat!
Cantai! Ang kamatayan na iyon ay banal!
Dumulas ang Boliga sa Bolina
Bilang isang mabilis na dolphin.
Mast ni Mezena
Watawat ng kalusugan
Ang mga bakante na iniwan mo pagkatapos.
Mula sa Espanyol bilang mga cantilens
Mga kinakailangan sa langor,
Tandaan ang madilim na batang babae,
Ang mga Andalus sa bulaklak!
Mula sa Italya ang tamad na anak
Kumakanta ng dormant Venice,
- lupain ng pag -ibig at pagkakanulo,
O ang Gulpo sa Regaço
Tandaan ang mga taludtod ni Tasso,
Susunod sa Volcano Lavas!
Ang English - Cold Sailor,
Na sa dagat ay natagpuan,
(Dahil ang Inglatera ay isang barko,
Na ang Diyos sa lugar ay naka -angkla),
Rijo chants Glory,
Pag -alala, mapagmataas, kwento
Nelson at Aboukir ...
Ang Pranses - paunang -natukoy -
Kantahin ang mga laurels ng nakaraan
At ang Loureiros ng Porvir!
Ang mga mandaragat ng Helenos, na nilikha ng bakanteng Jonia,
Magagandang mga pirata ng brunette. Mula sa dagat na pinutol ng Ulysses,
Ang mga kalalakihan na isinagawa ni Phydias, kumakanta sila ng malinaw na gabi
Mga talatang homero ungol ... nauties ng lahat ng salot,
Alam mo kung paano makahanap sa mga bakante. Ang melodies ng langit! ...
III
Bumaba mula sa malaking puwang, O Eagle ng karagatan!
Bumaba pa ... mag -aral pa ... hindi ba maaaring tumingin ng tao
Paano ka sumisid sa paglipad ng paglipad!
Ngunit ano ang nakikita ko doon ... anong pagpipinta ng kapaitan!
Ito ay libing na pag -awit! ... Ano ang isang tetric figure! ...
Napakahusay at masamang eksena ... Diyos ko! Diyos ko! Gaano kakila -kilabot!
Iv
Ito ay isang pangarap na Dantesque ... ang taglagas. Iyon ng Luzernas reddens ang lumiwanag.
Sa dugo upang maligo. Irine ng mga iron ... camera pa rin ...
Mga legion ng mga itim na lalaki tulad ng gabi, kakila -kilabot na sumayaw ...
Itim na kababaihan, sinuspinde ang mga tits. Sandalan ng mga bata, na ang mga itim na bibig
Sinasagawa niya ang dugo ng mga ina: ibang mga batang babae, ngunit hubad at namangha,
Sa buhawi ng pag -drag ng spectra, pagkasabik at saktan na walang kabuluhan!
At natatawa ang ironic, shrill orchestra ... at mula sa kamangha -manghang pag -ikot
Gumagawa ng dobleng spiral ... kung ang matandang lalaki ay arko, kung sa sahig ay dumulas,
Ang mga hiyawan ay naririnig ... ang mga bitak ng latigo. At lumipad nang higit pa ...
Nakulong sa mga link ng isang solong kadena, ang nagugutom na karamihan ng tao ay nag -crash,
At umiyak at sumayaw doon! Isa sa mga rabies, ang isa pa ay nababaliw,
Isa pa, na si Martyrios clutch, kumanta, umungol at tumatawa!
Gayunpaman, ipinapadala ng kapitan ang mapaglalangan, at pagkatapos na tumitig sa kalangitan na nagbubukas,
Kaya dalisay sa dagat, sinabi nito na usok sa mga siksik na hamog:
Vibai rijo ang latigo, mga mandaragat! Gawin silang mas sayaw! ...
At ang ironic, shrill orchestra ay tumatawa. . . At mula sa kamangha -manghang pag -ikot
Gumagawa ng Double Spirals ... Ano ang Pangarap ng Donte Ang Mga Shadows Lumipad! ...
Sigaw, hey, sumpa, mga panalangin ay sumasalamin! At natawa si Satanas! ...
V
Panginoong Diyos ng mga bastards! Sabihin mo sa akin, Panginoong Diyos!
Kung baliw ... kung totoo ito. Sobrang kakila -kilabot bago ang langit?!
O dagat, bakit hindi ka lumabas. Co'a sponge ng iyong mga bakante
Mula sa iyong balabal na ito blur? ... Astros! Gabi! Mga bagyo!
Paggulong ng mga immensities! Inalis ko ang mga dagat, bagyo!
Sino ang mga bastards na ito. Sino ang hindi nakakahanap sa iyo
Higit pa sa mahinahon na pagtawa ng manggugulo. Ano ang nakakaaliw sa galit ng nagdurusa?
Sino ka? Kung ang bituin ay tahimik, kung ang lugar ay nagmamadali
Tulad ng isang mabilis na kasabwat, bago ang nalilito na gabi ...
Sabihin mo, Severe Muse, Liberrite Muse, Bold! ...
Sila ang mga anak ng disyerto, kung saan ang asawa ng lupa ang ilaw.
Kung saan siya nakatira sa bukas na larangan. Ang tribo ng mga hubad na lalaki ...
Sila ang mga naka -bold na mandirigma. Iyon sa Tigers Cummy
Lumaban sa pag -iisa. Kahapon simple, malakas, matapang.
Sinusukat ngayon ang mga alipin, nang walang ilaw, walang hangin, nang walang dahilan. . .
Ang mga ito ay disgraced women, tulad ng agar din.
Gaano ka uhaw, nakinig, mula sa malayo ... malayo ...
Nagdadala ng mga hakbang sa typo, mga bata at posas sa mga bisig,
Sa kaluluwa - luha at apdo ... bilang isang agar na nagdurusa nang labis,
Tulad ng gatas ng luha. Kailangan nilang ibigay kay Ismael.
Doon sa mga lumalabag na sands, mula sa Palmeiras sa bansa,
Ang mga magagandang bata ay ipinanganak, nabuhay sila ng banayad na mga batang babae ...
Ipasa ang caravan isang araw, kapag ang birhen sa cabin
Slim ng gabi sa mga veil ... ... paalam, o slip ng bundok,
... Paalam, Palmeiras da Fonte! ... ... Paalam, nagmamahal ... Paalam! ...
Pagkatapos ang malawak na buhangin ... pagkatapos ang karagatan ng alikabok.
Pagkatapos sa malaking abot -tanaw. Mga disyerto ... disyerto lamang ...
At gutom, pagod, uhaw ... oh! Bilang kapus -palad na nagbibigay sa,
At bumagsak para sa wala nang S'erguer! ... isang lugar sa kulungan,
Ngunit ang jackal sa ibabaw ng buhangin. Nakakahanap ng isang katawan na grokes.
Kahapon ang leon, ang digmaan, ang pangangaso para sa leon,
Natulog ang tulog para wala. Sa ilalim ng mga tolda ng malawak!
Ngayon ... ang itim na base, malalim, nakakahawa, masikip, marumi,
Ang pagkakaroon ng salot para sa jaguar ... at ang pagtulog ay laging pinutol
Sa pagsisimula ng isang itinuturing, at ang hinlalaki ng isang katawan sa dagat ...
Kahapon buong kalayaan, ang kalooban para sa kapangyarihan ...
Ngayon ... cum'lo ng kasamaan, hindi rin sila malaya na mamatay.
Arestuhin ang mga ito sa parehong kasalukuyang. - Rail, Bland Serpent -
Sa mga thread ng pagkaalipin. At napakapangit na kamatayan,
Sayaw ang kasuklam -suklam na cohort. Sa tunog ng video ... patubig! ...
Panginoong Diyos ng mga bastards! Sabihin mo sa akin, Panginoong Diyos,
Kung nakakahiya ako ... o kung totoo ito. Sobrang kakila -kilabot bago ang langit?! ...
O dagat, bakit hindi ka lumabas. Co'a sponge ng iyong mga bakante
Ng iyong balabal na ito blur? Bituin! Gabi! Mga bagyo!
Paggulong ng mga immensities! Inalis ko ang mga dagat, bagyo! ...
Saw
May isang tao na ipinahiram ng watawat. Upang masakop ang napakaraming infamy at duwag! ...
At hayaan siyang maging partido na ito. Sa maruming balabal ng malamig na thug! ...
Diyos ko! Diyos ko! Ngunit ano ang watawat nito, ano ang walang kabuluhan sa gávea tripudia?
Katahimikan. Musa ... umiiyak, at umiyak ng sobra. Nawa ang pavilion ay hugasan sa iyong pag -iyak! ...
AURIVERDE na nakabitin mula sa aking lupain, na ang simoy ng mga halik at balanse ng Brazil,
Estandar na ang sikat ng araw ay nagtatapos at ang banal na pangako ng pag -asa ...
Ikaw na, ng kalayaan pagkatapos ng digmaan, ay pinalaki mula sa mga bayani sa sibat
Bago nagkaroon ng roto sa labanan, na naghahain ng isang matalim na tao! ...
Nakakatawang pagkamatay na dinurog ng isip! Pinatay sa oras na ito ang filig
Ang tren na binuksan ni Columbus sa mga bakante, tulad ng isang iris sa malalim na pelago!
Ngunit ito ay masyadong maraming infamy! ... mula sa salot ethereal. Bumangon, Bayani ng Bagong Daigdig!
Andrada! Punitin ang banner ng hangin! Colombo! Isinasara ang pintuan ng iyong mga dagat!